Kinderen kan je vergelijken met een spons. Alle indrukken in – en buiten het gezin worden in hun geest opgenomen. Het gedrag van de ouders of een bekende wordt snel gekopieerd.  Ze zijn immers bezig zichzelf te ontwikkelen. Meestal, als een ouder niet weerbaar of juist erg dominant is, zie je dit terug in het kind.
Als een ouder niet weerbaar is denkt het kind dat je je zo moet gaan ontwikkelen. Als een ouder dominant is heeft de kind een angst ontwikkeld om niks te durven zeggen tegen die persoon. Hierdoor durf je niet hard te praten tegen de mensen in je omgeving. In de eerste les van mijn training toets ik met behulp van twee oefeningen of iemand wel of niet weerbaar is. Deze oefeningen zijn:

De namensprong:
De groep staat in een kring. Om de beurt springt een leerling naar voren naar het midden van de kring, schreeuwt hard zijn of haar naam in combinatie met een goede houding. Zo gaat het door tot dat iedereen is geweest.
Schreeuwen is zeer effectief, want:

– Je trekt de aandacht van anderen
– Je schrikt de belager af
– Je valt nu op in de groep in plaats van dat je onzichtbaar bent

Schreeuwspel
De groep wordt verdeeld in koppels. De ene persoon staat tegenover de ander een aantal meters uit elkaar.
Zij of hij loopt schreeuwend naar de ander toe en gaat heel dicht bij de medeleerling staan. De ander geeft de grenzen aan en zegt stóp en kijkt de ander recht aan in de ogen.  

De basis van alle mentale- en fysieke oefeningen in mijn training is:

• Gecentreerd staan

• Leren spieren aan te spannen of juist te ontspannen

• Leren je ademhaling naar beneden te halen.
  
  

Ik heb zelf mogen ervaren om niet weerbaar te zijn. Ik liep slap en andere mensen namen mij niet serieus.
Daarom is het voor mij een missie en passie kinderen te helpen weerbaarder te worden.

Ik kreeg van een ouder een mooie kaart dat ik met jullie wil delen:

“Fantastisch hoe je, toch in zo’n korte tijd, voor een kind van acht, heel veel kan betekenen.
Ik zag de levenslustige, sociale kind in eens veranderen in een hoop je ellende die ineens heel anders ging doen dan ze deed. Ze probeert nu weer dingen op te pakken. Ik hoop ook dat ze straks weer even dat echte kind kan en mag zijn. Dank je wel! Lieve groeten.”